Η Τζακάρτα δεν είναι ακριβώς ένα σύγχρονο αριστούργημα : βρώμικη και μολυσμένη, υπάρχουν σκουπίδια παντού, επιπλέουν ακόμη και στους ανοιχτούς αποχετευτικούς αγωγούς. Με υπερβολική μόλυνση και συμφόρηση, συνήθως κατέχει υψηλή θέση στις λίστες των πόλεων με το χειρότερο κυκλοφοριακό. Ανάμεσα στους δρόμους υψώνονται παράξενοι μισοτελειωμένοι πυλώνες, σαν μεταλλικά δέντρα, κατασκευασμένοι για να υποστηρίξουν ένα εγκαταλελειμμένο έργο μονορέϊλ.
Ίσως τίποτε δεν χαρακτηρίζει πιο εμβληματικά τη δυσλειτουργία της Τζακάρτα από ότι το νερό. Από το 1998, την τελευταία χρονιά της 10ετούς στρατιωτικής δικτατορίας του Σουχάρτο, το σύστημα ύδρευσης της πόλης, που είναι διαβόητο για τη χαμηλή του ποιότητα, το διαχειρίζονται δύο ιδιωτικές εταιρείες.
Αυτές είναι η Palyja, θυγατρική της Suez International (της γνωστής μας Γαλλικής εταιρείας που κατέχει ήδη το 4,65% της δικής μας ΕΥΑΘ), και η Aetra, την οποία κατείχε μια άλλη γνωστή μας εταιρεία, η Βρετανική Thames Water, πριν την πουλήσει στην Acuatico το 2006.
Από τότε που η Suez και η Thames ανέλαβαν από την Pam Jaya, την κρατική εταιρεία ύδρευσης της Τζακάρτα, έχουν γίνει αιτήματα ανασχεδιασμού της πολιτικής τους ή αλλιώς τερματισμού του συμβολαίου τους, το οποίο είναι άδικο. Μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν κάνει διαμαρτυρίες και προσέβαλαν το συμβόλαιο στο συνταγματικό δικαστήριο. Όμως δεν κατάφεραν σχεδόν τίποτε. “Για να αλλάξεις κάτι στο συμβόλαιο”, λέει ο πρώην πρόεδρος της κρατικής εταιρείας, “πρέπει τα δύο μέρη να συμφωνήσουν από κοινού”. Αφού όμως οι δύο εταιρείες θέλουν να διατηρήσουν το πλεονέκτημά τους “δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές”...
Είναι χάλια η κατάσταση, αλλά τα φιάσκο των ιδιωτικοποιήσεων του νερού δεν περιορίζονται στην Τζακάρτα. Σε όλο τον κόσμο η κερδοσκοπική ιδιωτική διαχείριση του νερού είναι καταστροφική για το δημόσιο συμφέρον.
Οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης λένε ότι εκτός από τις πολυπόθητες επενδύσεις φέρνει και αποτελεσματική διαχείριση. Τέτοιοι θιασώτες είναι η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που προωθούν την ιδιωτικοποίηση και την πλήρη απόδοση των επενδύσεων μέσω δανείων σε αναπτυσσόμενες χώρες, περιλαμβανομένης και της Ινδονησίας....
Τι μικρός που είναι ο κόσμος!
Τα δικά μας ερωτήματα στους θιασώτες της ιδιωτικοποίησης του νερού είναι :
- Γιατί σε όλη την Ευρώπη, τον Καναδά και τις ίδιες τις ΗΠΑ, μετά από δύο και πάνω 10ετίες ιδιωτικοποίησης, υπάρχει ένα σαρωτικό κύμα ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ της διαχείρισης της ύδρευσης των πόλεων;
- Γιατί πρέπει και η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα, η Ελλάδα να ακολουθήσουν τον ίδιο αδιέξοδο δρόμο της ιδιωτικοποίησης του νερού;
- Ποιος θα πει όχι στους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι θέλουν να αγοράσουν ΟΙ ΙΔΙΟΙ το 40% των μετοχών και τη διαχείριση της ΕΥΑΘ, που θέλει να πουλήσει η κυβέρνηση;
Η Κ 136 καλεί τους πολίτες να ενώσουν τη θέληση και τη φωνή τους προς την κυβέρνηση :
ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΊΝΑΙ ΖΩΗ, ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΑΣ, ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ.
ΩΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΤΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ. ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΕΤΕ ΣΕ ΜΑΣ.
Πηγή: ΚΙΝΗΣΗ 136
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου