Ο εορτασμός του ΟΧΙ, στην Κατοχή και την Απελευθέρωση

ΤΟΥ ΙΑΣΣΟΝΑ ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ

Η 28η Οκτωβρίου είναι η μοναδική εθνική μας επέτειος η οποία γεννήθηκε μέσα σε μια συλλογική ψύχωση και καθιερώθηκε, ως μνημονικός τόπος, από τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Σε αντίθεση την 25η Μαρτίου που αποτελεί μια εκ των υστέρων «κατασκευασμένη» επέτειο, η 28η Οκτωβρίου εντοπίζει ένα καταλυτικό γεγονός που μάλιστα βιώθηκε και ως τομή στον ιστορικό χρόνο. Δεν υπάρχει κανένας από τη γενιά του Πολέμου και της Κατοχής που να μη μπορεί –μέχρι σήμερα– να δώσει συγκεκριμένη απάντηση στην ερώτηση: «Πού ήσουν την 28η Οκτωβρίου 1940;». Ήταν η γενέθλιος ημερομηνία μιας ολόκληρης γενιάς. Η κήρυξη του πολέμου με την Ιταλία επέδρασε άμεσα και καταλυτικά στην ψυχολογία των ανθρώπων της εποχής. Περισσότερο από κάθε προηγούμενη πολεμική αναμέτρηση (Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική Εκστρατεία), ο ελληνοϊταλικός πόλεμος ήταν μια εμπειρία που διαπέρασε την ελληνική κοινωνία και ζυμώθηκε στη συνείδηση του λαού με τις παραδοσιακές έννοιες της δικαιοσύνης και της φιλοπατρίας, ωστόσο σε μια νέα εκδοχή: του αντιφασισμού. Οι κατοχικοί εορτασμοί
Αυτή η ζύμωση έγινε στα χρόνια της Κατοχής. Κάτω από τη ναζιστική μπότα, εθνικά σύμβολα και τελετουργίες άρχισαν να αποκτούν πολλαπλάσια σημασία για τους μουδιασμένους και απογοητευμένους Έλληνες. Στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, όπου η Κατοχή ήταν πιο αισθητή, οι άνθρωποι αναζητούσαν τρόπους να διεκδικήσουν ξανά από τους κατακτητές το δικαίωμα να περπατούν πιο ελεύθερα στους δρόμους, να εμπνέονται από χώρους και μνημεία. Στις 28 Οκτωβρίου 1941, ενώ ήδη άνθρωποι είχαν αρχίσει να πεθαίνουν από την πείνα, κόσμος άρχισε να επισκέπτεται αυθόρμητα το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και κατέθετε λουλούδια, στην πλειοψηφία τους ήταν μαυροντυμένες γυναίκες και κορίτσια που πιθανόν κάποιον είχαν χάσει στο αλβανικό μέτωπο. Οι πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις σκόρπισαν μικρές δακτυλογραφημένες προκηρύξεις υπενθυμίζοντας το νόημα της ημέρας, ενώ και το ΕΑΜ (που είχε ιδρυθεί μόλις πριν ένα μήνα), επέλεξε εκείνη την ημέρα για να κυκλοφορήσει την πρώτη του «επίσημη» διακήρυξη στο λαό της Αθήνας καλώντας σε μαζική αντίσταση εναντίον των κατακτητών.
Το 1942, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, συνθήματα στους τοίχους, συλλήψεις και πραγματικά πυρά από τους κατακτητές σημάδεψαν τον δεύτερο και απείρως πιο μαχητικό εορτασμό, το ίδιο και το 1943. Η επέτειος είχε επισημοποιηθεί οριστικά, ως μια συλλογική αντιφασιστική έκφραση. Δεν ήταν οποιοδήποτε ερέθισμα κάποιας αόριστης πατριωτικής υπερηφάνειας. Σε αντίθεση με την 25η Μαρτίου (που συγκινούσε εξίσου, αν όχι περισσότερο), η ημέρα ξυπνούσε πραγματικά και ισχυρά βιώματα. Μπορούμε να φανταστούμε πως το 1941, κάθε Αθηναίος νοσταλγούσε τον ενθουσιασμό του πλήθους που είχε βγει στους δρόμους έναν χρόνο πριν, όταν σήμαναν οι σειρήνες. Μέσα στο φόβο και την κατήφεια που επέβαλε η σκλαβιά, η ανάμνηση αυτής της ομαδικής ανάτασης ως φανταστικό replay μιας ανεπανάληπτης στιγμής δράσης, αποτελούσε ακένωτη δεξαμενή θάρρους και έμπνευσης. Η Αντίσταση κατά των κατακτητών δεν τιμούσε την 28η Οκτωβρίου 1940 ως μια οποιοδήποτε στιγμή έξαρσης, αλλά ως την έναρξη ενός τιτάνιου αγώνα εναντίον του φασισμού που δεν είχε ποτέ σταματήσει.

Ο Τροτσκυ για την Θρησκεια: "Τμηματα απο Γραμμα Προς την Γερμανικη Επιτροπη"

Αγαπητοί σύντροφοι:

Αυτόν το καιρό πολύ σπάνια διαβάζω γερμανικές εφημερίδες. Πληροφορούμαι πάνω στις γερμανικές εσωτερικές υποθέσεις κυρίως απ’ τις ξένες εφημερίδες. Έτσι έχω πολλές επιφυλάξεις όταν προσεγγίζω τα εσωτερικά γερμανικά προβλήματα. Επιπλέον, αυτά τα προβλήματα είναι από μόνα τους μία ιδιαιτερότητα. Μπαίνουν , για να το πούμε έτσι, για πρώτη φορά στην ατζέντα της εργατικής τάξης. Συνεπώς, πρέπει - ή έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται εμένα - να διεξάγουμε την συζήτηση αντιμετωπίζοντας με τη μεγαλύτερη προσοχή τις αντίθετες απόψεις. Διαφορετικά οι σύντροφοι μπορεί εύκολα να αποθαρρυνθούν από το να εκφράσουν τις γνώμες τους. Έτσι, θ’ ήθελα να πω ότι τα όσα διατυπώνω παρακάτω δεν έχουν παρά ένα πρόχειρο χαρακτήρα.
[...]
3. Πάνω στο ζήτημα της εκκλησίας - νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος να μπω την ουσία του ζητήματος είναι να ξεκινήσω απ’ το παρακάτω απόσπασμα των παρατηρήσεων του συντρόφου Ντυμπουά (Ρουθ Φίσερ) στην σύνοδο της επιτροπής στις 15 Ιούλη: «Ντυμπουά: Δεν μπορώ να καταλάβω πως ο Νικόλ (Έρβιν Βόλφ) μπορεί να συνδυάζει το τρομερά ριζοσπαστικό σύνθημα “Κάτω οι Ριζοσπάστες πρώην-υπουργοί” [στην Γαλλία] με το σύνθημα “Υποστήριξη της εκκλησίας στην Γερμανία”.»
Φυσικά, το να υποστηρίξουμε την εκκλησία δεν συζητιέται. Για μας το ζήτημα μπορεί μόνο να είναι εάν θα υποστηρίξουμε ή όχι την πολιτική πάλη των Καθολικών και των Προτεσταντών να παραμείνουν Καθολικοί και Προτεστάντες και να δρουν σαν τέτοιοι. Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι ναι. Είναι αυτονόητο ότι δεν πρόκειται στην πορεία να δεσμευτούμε να υποστηρίξουμε την θρησκεία και την εκκλησία, αλλά αντίθετα υπογραμμίζουμε, όσο είναι δυνατό, την αντίθεση μας στην θρησκεία και την εκκλησία.
Ωστόσο δεν μου είναι καθαρό τι έχει να κάνει αυτό με το σύνθημα «Κάτω οι Ριζοσπάστες αλήτες» (όχι απλώς οι πρώην υπουργοί). Αυτό το σύνθημα δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο απ’ την απαίτηση να σπάσει το μέτωπο της ταξικής συνεργασίας. Εφόσον οι ρεφορμιστές και οι σταλινικοί αρνούνται να προχωρήσουν σε αυτή τη ρήξη, θα εκτεθούν στα μάτια των εργατών. Έτσι το σύνθημα «Έξω οι αστοί Ριζοσπάστες απ’ το Λαϊκό Μέτωπο» είναι ένα απόλυτα ορθό μαρξιστικό σύνθημα στην παρούσα στιγμή.

Ιερισσός: μία κοινωνία που έμαθε να αντιστέκεται

της Λόλας Χρυσούλη (κάτοικος Ιερισσού)

Το να ζεις στην Ιερισσό δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα την σήμερον ημέρα! Ίσως πριν λίγα χρόνια αν με ρωτούσαν πως είναι η ζωή στο χωριό, θα την περιέγραφα ήρεμη, χωρίς πολλές εντάσεις, οικογενειακή ζωή άντε και κανένα ποτό σε κανένα μπαράκι .

Βέβαια, υπήρχαν και κάποιοι ανήσυχοι τύποι σε αυτό το χωριό, που ασχολούνταν με συλλόγους, λίγο παραπάνω με τα κοινά του τόπου, αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια για μια "καθώς πρέπει" συντηρητική κοινωνία.

Αυτά συνέβαιναν μέχρι τη στιγμή που ξαφνικά εμφανίστηκε μία προμελέτη από μια μεταλλευτική εταιρεία. Τότε για κάποιους άρχισαν να ηχούν καμπανάκια για το μέλλον του τόπου. Οι περισσότεροι όμως ζούσαν ακόμη στο συννεφάκι του ''καθώς πρέπει''. Άρχισαν να γίνονται ενημερώσεις, ο κόσμος σιγά σιγά άρχισε να το ψάχνει, να ανησυχεί. Το μικρόβιο είχε μπει στην κοινωνία. Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα έπρεπε να μάθουμε πολλές άγνωστες λέξεις ....όπως ΜΠΕ (μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων ). ΥΠΕΚΑ( υπουργεία περιβάλλοντος ενέργειας και κλιματικής αλλαγής ) ακαριαία τήξη, open pit κ.α

Τελικά μαθαίναμε γρήγορα! Η κοινωνία ξυπνούσε από τον λήθαργο και γινόταν επικίνδυνη για το κράτος και την εταιρεία. Τότε επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα μέσα, η εταιρεία άρχισε την επίθεση.

Στόχος της η κοινωνική συνοχή. Δυστυχώς ...σε ένα μεγάλο βαθμό το κατάφερε, αφού πάντα θα υπάρχουν υποτακτικοί. Είναι δοκιμασμένη η τακτική των πολυεθνικών, το κάνουν όπου και αν βρεθούν. Όταν είδαν ότι η διάσπαση του κοινωνικού ιστού είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι στην Ιερισσό να ενώνονται και να γίνονται ένα – ανεξάρτητα από την πολιτική τους ταυτότητα- επικράτησε πανικός. Ήταν η ώρα να επιστρατευτούν τα μεγαλύτερα μέσα, αυτά του κρατικού μηχανισμού, της καταστολής. Τότε άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες του πολέμου.

Ξαφνικά το φιλήσυχο χωριό με τους "καθώς πρέπει" κατοίκους του άρχισε να θωρακίζεται.

Η αλληλεγγύη ήταν το πρώτο πράγμα που αναπτύχθηκε. Έπρεπε να δώσει κουράγιο ο ένας στον άλλο για να μπορέσουμε να αντέξουμε. Έπρεπε ξαφνικά, εκεί που είχαμε μάθει να ζούμε κατά μόνας, να μάθουμε να ζούμε ομαδικά, να αρχίσουμε να συν- αποφασίζουμε. Ήταν ίσως από τα πιο δύσκολα πράγματα, αλλά και τα πιο σημαντικά αυτού του αγώνα.

Όταν πλέον γίναμε μια γροθιά αυτό δεν άρεσε σε πολλούς και ιδιαίτερα στην κυβέρνηση και στην εταιρεία. Τότε ξεκίνησε ο πραγματικός πόλεμος. Δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, ξύλο, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΥΜΕΤ, ΕΚΑΜ λέξεις άγνωστες για ακόμη μία φορά στους κατοίκους, αλλά είπαμε, αυτοί οι άνθρωποι μαθαίνουν γρήγορα.

Όσο αντιστεκόμασταν και δεν σκύβαμε κεφάλι, η καταστολή δυνάμωνε. Δεν δίστασαν σε τίποτα. Στο κίνημα της Χαλκιδικής, εφάρμοσαν το Δόγμα του Σοκ ίσως με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Στο στόχαστρο μπήκαν οι άντρες του χωριού, προσαγωγές στην ασφάλεια, παράνομη λήψη DNA, εξαφανίσεις συναγωνιστών χωρίς να γνωρίζουμε για ώρες που βρίσκονταν.

Στο επόμενο στάδιο μπαίνουν στο στόχαστρο και οι γυναίκες. Δεν διστάζουν να προσαγάγουν γυναίκες, δήθεν για μαρτυρική κατάθεση αλλά ούτε και να σηκώσουν γκλόπ κατά πάνω τους σε κάθε πορεία μας στο βουνό. Κατανοητό σε ένα βαθμό, γιατί άνθρωποι σαν και αυτούς έχουν συνηθίσει αλλιώς τον ρόλο της γυναίκας, όχι πάνω σε ένα βουνό να υπερασπίζεται την ΓΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ.

Δυστυχώς δεν σταματούν εκεί. Όταν ανακαλύπτουν ότι ούτε τότε υποχωρούμε κάνουν το χειρότερο, στοχεύουν τα παιδιά. Προσαγωγές ανήλικων μαθητών στην ασφάλεια, ρίψη χημικών στο σχολείο ...... αυτό ήταν το τέλος. Τότε καταλάβαμε ότι είναι αδίσταχτοι. Μπήκαν μέσα στα σπίτια μας με κουκούλες και αυτόματα , έσπασαν πόρτες, μας συνέλαβαν άδικα μπροστά στα παιδιά μας... Έπρεπε να ακουστούμε, έπρεπε να μάθει όλοι η Ελλάδα τι συμβαίνει σε αυτή την μικρή γωνιά της Χαλκιδικής.

Η κραυγή ήταν μεγάλη όσο και να προσπάθησαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ να την πνίξουν ή ακόμα και να την εξαφανίσουν. Υπήρξαν άνθρωποι που πήγαν κόντρα στο κατεστημένο. Η Χαλκιδική άρχισε να "ακούγεται". Το κίνημα μεγαλώνει, χιλιάδες αλληλέγγυοι στηρίζουν τους αγωνιστές της Χαλκιδικής.

Τότε αποφασίζεται από την κυβέρνηση ότι το κίνημα πρέπει να τιμωρηθεί με την εσχάτη των ποινών. Στέρηση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ για 4 συναγωνιστές. Αλλά ούτε και τότε τα κατάφεραν. Μέσα από συμπληγάδες, ανάμεσα από την Σκύλα και την Χάρυβδη τα συντρίμμια ξανασηκώθηκαν. Ο σκοπός μας είναι πιο δυνατός τώρα απ’ όσο ποτέ. Απελευθέρωση των συναγωνιστών μας και απελευθέρωση του βουνού. Το πρώτο σε ένα βαθμό έχει υλοποιηθεί αφού σήμερα 2 από τους 4 συναγωνιστές έχουν αποφυλακιστεί, και η ελπίδα όλου του κινήματος είναι στην άμεση απελευθέρωση και των άλλων δύο.

Οι σειρήνες του πολέμου για μία μέρα σταμάτησαν και ήχησαν στο χωριό χαρμόσυνες καμπάνες και είχαμε λόγο σοβαρό. Δύο παλικάρια του χωριού μας γύρισαν στη ζωή, στα σπίτια τους , στις οικογένειες τους, στην αγκαλιά όλων μας.

Ο αγώνας όμως δεν σταματά εδώ. Ο αγώνας αυτός είναι αγώνας ζωής και για μας ζωή είναι το ΔΑΣΟΣ , είναι το ΒΟΥΝΟ, είναι το ΝΕΡΟ. Και για αυτό θα παλέψουμε μέχρι την τελική δικαίωση. Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι εστί να ζεις στην Ιερισσό! Εμείς πάντως μάθαμε, διδαχτήκαμε, και έχουμε να διδαχτούμε πολλά ακόμα από αυτόν τον αγώνα. 

VERCEREMOS!!!!!!!

Πηγή: BARIKAT.GR

Πανθεσσαλική διαδήλωση και συνάντηση συντονισμού Σάββατο 19/10/13

Το πανώ της Αντιφασιστικής Κίνησης Μαγνησίας στην πλ. Ελευθερίας

Το Σάββατο 19 Οκτώβρη 2013 συμπληρώθηκαν 69 χρόνια από την απελευθέρωση του Βόλου από τη Ναζιστική Κατοχή. με αυτήν την αφορμή, η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας μαζί με την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας, το Αντιρατσιστικό - Αντιφασιστικό Μέτωπο Αλληλεγγύης Καρδίτσας και το Κοινωνικό Στέκι Rossonero Τρικάλων διοργάνωσαν Πανθεσσαλική Αντιφασιστική Διαδήλωση και στη συνέχεια συνάντηση συντονισμού

τα μπλοκ συγκροτούνται μπροστά απ' την Πλατεία Ελευθερίας για να ξεκινήσει η διαδήλωση

η κεφαλή της πορείας στην Κ. Καρτάλη

η πορεία στην οδό Δημητριάδος

το μπλοκ της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Λάρισας

το μπλοκ του Κοινωνικού Στεκιού Rossonero

το πανώ από το Αντιρατσιστικό - Αντιφασιστικό Μέτωπο Αλληλεγγύης Καρδίτσα

μπροστά από την πλατεία Πανεπιστημίου

η πορεία κατέληξε στο μνημείο της αντίστασης έξω από το Δημαρχείο

το πανώ της Αντιφασιστικής Κίνησης Μαγνησίας στο μνημείο

από τη συνάντηση συντονισμού

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑΛ ΛΑΜΙΑΣ

Εμείς οι μαθητές του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας θέλουμε να καταγγείλουμε τη φασιστική συμπεριφορά του διευθυντή μας αλλά και τη συμπεριφορά του διευθυντή του ΙΕΚ απέναντί μας. Επίσης θέλουμε να καταγγείλουμε την εισβολή της αστυνομίας στην κατάληψη του σχολείου μας, σήμερα 15-10 τα ξημερώματα, μετά από μήνυση του διευθυντή ΕΠΑΛ και ΙΕΚ και τη σύλληψη 10 συμμαθητών μας στους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και ορίστηκε δικάσιμος.

Δεν είμαστε εγκληματίες, απλά παλεύουμε για τη δική μας μόρφωση που εσείς μας στερείτε.Δεν είναι λύση να πηγαίνετε τους αγωνιζόμενους μαθητές σε δικαστήρια αμαυρώνοντας το ποινικό τους μητρώο λόγω αντίστασής τους στα φασιστικά νομοσχέδια του κράτους.

Ζητάμε συμπαράσταση από όλους τους μαθητές αλλά και από ολόκληρη την κοινωνία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑΛ ΛΑΜΙΑΣ

ΜΑΘΗΤΕΣ του ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας

Διώξεις Μαθητών

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ

Μετά τις διώξεις των μαθητών στη Λαμία και των μελών του ΔΣ της ΕΛΜΕ στη Σάμο, σειρά στην επιχείρηση τρομοκράτησης είχαν οι μαθητές στην Ηγουμενίτσα. Δέκα μαθητές του ΕΠΑΛ, που τελούσε υπό κατάληψη, συνελήφθησαν τα ξημερώματα της Τετάρτης 16/10/13 μέσα στο σχολείο τους μετά από μηνυτήριες αναφορές που κατέθεσαν οι διευθυντές του  1^ου ΕΠΑΛ Ηγουμενίτσας  και του ΙΕΚ, τα οποία συστεγάζονται.

Η κυβέρνηση, με τη βοήθεια  «προθύμων»,  προσπαθεί   για άλλη μια φορά να τρομοκρατήσει όσους διεκδικούν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή, δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Αντιμετωπίζει με αδίστακτο αυταρχισμό τον αγώνα των μαθητών ενάντια στις διατάξεις του “Νέου” Λυκείου, ενάντια στην περαιτέρω συρρίκνωση της επαγγελματικής εκπ/σης , ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας.

Η κυβέρνηση, τρομοκρατημένη από την αντίσταση της νεολαίας και των εργαζομένων, εντάσσει τους μαθητές στο “άλλο άκρο”, όπως και τους κατοίκους της Χαλκιδικής , τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια που συνεχίζουν τις απεργίες ενάντια στην “διαθεσιμότητα”  και τη διάλυση των πανεπιστημίων.  Όσοι παλεύουν ενάντια στις απολύσεις ,οι αντιφασίστες και όσοι αντιστέκονται στην επιβολή των μνημονίων, πρέπει να κηρύσσονται παράνομοι και να διώκονται. Είναι ο «εχθρός λαός».

Καλούμε τους συναδέλφους, τους συλλόγους γονέων, τους εργαζόμενους να μην αφήσουν να περάσει το όργιο καταστολής ενάντια στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας .Είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναπιάσουμε  το νήμα των απεργιακών κινητοποιήσεων, των καταλήψεων σε συντονισμό με όλους τους κλάδους που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις , αλλά και όσους θα μπουν στις κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα ασφυκτιώντας από την εντεινόμενη επίθεση της ακραίας πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ κατά της ίδιας μας της ζωής. 

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ , ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ ΓΙΑ ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΠΕΜΠΤΗ 17/10/2013  ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ  19.00

Ανοιχτή συνέλευση του μετώπου θα γίνει στο εργατικό κέντρο Καρδίτσας την Πέμπτη 17/10  στις 19.00, με θέματα .

1.      Πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα και οι μετά εξελίξεις.

2.      Σχεδιασμός δράσεων και δραστηριοτήτων του μετώπου για το επόμενο διάστημα και συντονισμό δράσεων με άλλες αντιφασιστικές κινήσεις, συλλογικότητες και πολιτικούς φορείς στον Νομό Καρδίτσας και στην Θεσσαλία .

3.      Συμμετοχή μας στο Πανθεσσαλικό αντιφασιστικό συλλαλητήριο  το Σάββατο 19/10 στις 11:30 το πρωί στην πλ. Ελευθερίας στον Βόλο.

Kαλούμε τον κάθε δημοκράτη δημότη, εργαζόμενο, νεολαίο να  πάρει μέρος στην ανοιχτή συνέλευση  να μην επιτρέψει στη βία και τους οπαδούς του μίσους, τους απόγονους των δοσίλογων και των γερμανοτσολιάδων να επιβάλλουν τον νόμο της ζούγκλας πάνω στις ζωές μας.

Συνεχίζουμε τον αγώνα ακόμη πιο αποφασιστικά για να ανατρέψουμε την μνημονιακή καταστροφή, για να κατοχυρώσουμε το δικαίωμα του λαού να αγωνίζεται, για να διώξουμε τους φασίστες από κάθε πόλη και  γειτονιά.

"Ο φασισμός πρώτα έχετε για τους "ΑΛΛΟΥΣ" και μετά για ΟΛΟΥΣ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΙΤΚΟ ΑΝΤΙΡΑΣΤΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ